Samen met de Vlassenbroekse Schorren en het Groot Schoor vormen de Schorren van de Durme een uniek restant van zoetwaterschorren in Vlaanderen. Met de uitvoering van het Sigmaplan krijgen zoetwaterschorren opnieuw de noodzakelijke ruimte langs de oevers van de Schelde en haar bijrivieren.

Bij vloed komen de laagst gelegen delen, het slik, onder water te staan. Veel begroeiing is er niet want weinig planten houden ervan om tweemaal per dag kopje onder te gaan. In de moddervlakte krioelt het van minidiertjes die op het menu staan van ganzen, eenden en steltlopers.

De hoger gelegen schorren overstromen enkel bij springtij: het ideale recept voor een immense natuurlijke rijkdom. Je vindt er kruiden en grassen maar ook mossen, bomen en struiken. Riet- en moerasvogels broeden en schuilen er. Ook allerlei vissoorten trekken het schor in om zich te voeden met organisch materiaal en insecten.

De spindotterbloem is een van de meest zeldzame planten die uitsluitend voorkomt op de zoetwaterschorren. Op de knoppen van de stengels groeien worteltjes die sterk op een spin lijken. Die komen los in het najaar en worden met de getijdenstroming meegevoerd en groeien elders uit tot een nieuwe plant.

Het gecontroleerd overstromingsgebied met gereduceerd getij De Bunt in Hamme maakt de Durme- en Scheldevallei straks heel wat veiliger. Dankzij de veiligheidsfunctie zal het waterpeil in de Schelde bij stormtij zakken en zal de Schelde ook minder water in de Durme stuwen. De dijken langs beide rivieren houden dan beter stand, ook bij extreem hoge waterstanden. De Bunt zal slechts een paar keer per jaar water bergen, bij stormtij. De rest van het jaar pronkt het gebied met zijn zeldzame slikken en schorren. Die ontwikkelen zich doordat dagelijks een beperkte hoeveelheid Scheldewater in en uit het gebied stroomt via in- en uitwateringsconstructies.